.::راه بی پایان::وبلاگ جامع دفاع مقدس::.

یاد بهشت و نوحه انسان در فراق
هنر زمزمه مستی است و خودآگاهان را حاجتی بدین زمزمه نیست. سوز آتش درون است که در سخن می ریزد، و آن را که این آتش ندارد گو بسوز که شعر سوز جگر است و آهِ دل و اشک چشم... و این همه را جز به غریبان و شیداییان عطا نکرده اند...